Leczenie farmakologiczne jest jednym z najistotniejszych sposobów terapii chorób reumatycznych. W niektórych chorobach obo­wiązuje stosowanie jednego z leków uznanych w danych jednostkach chorobowych za podstawowe, np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów — preparatów złota, Cuprenilu, Arechiny, Enerbolu, a w gorączce reumatycznej — penicyliny, która zapo­biega skutecznie nawrotom rzutów tej choroby.

Środki przeciwbólowe nie tylko uwalniają chorego od przyk­rości, jaką jest ból, ale zapobiegają też napięciom mięśniowym wywo­ływanym przez ból na drodze odruchowej, nie rejestrowanej przez na­szą świadomość. Napięcia te wzmagając ból utrzymują błędne koło: „ból – napięcie – ból – napięcie” itd. W stanach tych pomocne jest rów­nież stosowanie środków rozluźniających napięcie mięśniowe, powsta­jące zwłaszcza w dyskopatiach i innych zespołach bólowych z lędźwio­wego lub szyjnego odcinka kręgosłupa.

Leki przeciwzapalne oraz leki tłumiące nadmierną odczynowość organizmu w zależności od rodzaju choroby są sto­sowane okresowo bądź niemal stale. Ponieważ mogą one wywierać drażniący wpływ na błonę śluzową żołądka, zwłaszcza gdy współistnieje choroba wrzodowa żołądka czy dwunastnicy, powinno się wów­czas jednocześnie stosować środki osłaniające, takie jak wywar sie­mienia lnianego, mleko bądź specjalne leki działające ochronnie na błonę śluzową żołądka, np. Gelatum aluminii phosphorici, Linal, Aluphos.

Leki przeciwbakteryjne mają zastosowanie w zasadzie tyl­ko w gorączce reumatycznej. Zwalczanie zakażenia paciorkowcowego za pomocą penicyliny jest w tym przypadku koniecznym warunkiem leczenia i skutecznym sposobem zapobiegania nawrotom tej choroby. We wszystkich innych chorobach reumatycznych zastosowanie anty­biotyków lub innych środków przeciwbakteryjnych może wynikać je­dynie ze współistnienia jakiegoś procesu zakaźnego. Choroby reuma­tyczne (poza gorączką reumatyczną) nie są następstwem znanych za­każeń i leczenie ich antybiotykami lub innymi środkami zwalczający­mi zakażenie jest nieskuteczne.